191 χρόνια απο την μεγάλη σφαγή της Χίου.

Απο την Contessa,

Στις 11 Μαρτίου 1822 και μετά τα 250 χρόνια η Χίος εξεγείρεται κατά των Τούρκων. Οι Χιώτες, αν και άοπλοι, μαζί με 2.000-2.500 χιλιάδες άτακτο στρατό από τη Σάμο, κλείνουν στο Φρούριο την τοπική φρουρά για 19 ημέρες.
Η αντιζηλία, όμως, Λογοθέτη-Μπουρνιά για την αρχηγία οδηγεί στη διαίρεση των επαναστατών σε στρατόπεδα. Κανείς δεν εμπιστεύεται κανέναν, ενώ υπάρχουν φορές που εξαιτίας του μεταξύ τους καβγά αδιαφορούν παντελώς για τη μάχη. Παρ' όλα αυτά, ο φρούραρχος Βαχίτ πασάς σκέπτεται σοβαρά την παράδοση...

Στις 30 Μαρτίου 1822 καταπλέει ο τουρκικός στόλος με 46 πλοία που βομβαρδίζουν την πόλη και αποβιβάζουν στρατό. Οι Έλληνες διαφεύγουν στα βουνά και οι Σαμιώτες αποχωρούν. Ορίζεται αμοιβή για κάθε κεφάλι, γλώσσα και αφτί, ενώ φονεύονται μέχρι και οι ασθενείς του νοσοκομείου και του λεπροκομείου. Από την επομένη αρχίζουν να καταφθάνουν από τα μικρασιατικά παράλια ορδές λαού και ενόπλων έχοντας την εντολή: «Όλοι αθώοι ή ένοχοι πρέπει να θανατωθούν. Η Χίος πρέπει να καταστραφεί».

Η διαταγή του σουλτάνου ήταν ως εξής:

α. Να φονεύονται νέοι και άνδρες από 12 ετών και άνω.

β. Να φονεύονται γυναίκες άνω των 40 ετών.

γ. Να φονεύονται βρέφη αδιακρίτως φύλου έως 3 ετών.

δ. Να αιχμαλωτίζονται και να πωλούνται ως σκλάβοι κορίτσια και γυναίκες από 3 έως 40 ετών.

ε. Να αιχμαλωτίζονται και να πωλούνται ως σκλάβοι αγόρια από 3 έως 12 ετών.

στ. Να χαρίζεται η ζωή μόνο σε εφήβους που θ' ασπάζονται τον ισλαμισμό.

Στις 5 Απριλίου ο ναύαρχος του στόλου Καρά Αλής εξαγγέλλει αμνηστία σε όποιον παραδώσει τον οπλισμό του και επιστρέψει στην πόλη και στα εγκαταλειμμένα χωριά. Οι πρόξενοι Αυστρίας, Αγγλίας και Γαλλίας αναλαμβάνουν να διατρέξουν το νησί διακηρύττοντας την αμνηστία και πείθουν τους διαφυγόντες.

Κατόπιν οι τούρκοι αθετούν την υπόσχεση τους και εξαπολύουν τη Μεγάλη Σφαγή. Κατά τη διάρκειά της γίνεται ο αποκεφαλισμός της Χίου στο Κάβο Μελανιός, στα βορειοδυτικά παράλια της, όπου κατασφάζονται επιτόπου 10.000 άνθρωποι μέχρι που η θάλασσα σε όλη την έκταση της παραλίας βάφτηκε κόκκινη από το αίμα των αθώων. 

Περισσότεροι από 50.000 Έλληνες σφαγιάστηκαν ή αιχμαλωτίστηκαν^, ενώ μεγάλο μέρος του πληθυσμού διέφυγε προς τα Ψαρά, τις Κυκλάδες και την Πελοπόννησο.

Όλοι οι υπόλοιποι αιχμαλωτίσθηκαν και πουλήθηκαν σε παζάρια της Δύσης και της Ανατολής, σφάχθηκαν ανελέητα… 

Ο αφανισμός των κατοίκων της Χίου είχε συγκλονίσει τον Ελληνισμό και ολόκληρη την Ευρώπη. Δεκάδες άρθρα γράφτηκαν, εκφράζοντας τον αποτροπιασμό για την μεγάλη σφαγή. Βιβλία κυκλοφόρησαν σε πολλές Ευρωπαϊκές χώρες, προκειμένου να ευαισθητοποιηθεί η κοινή γνώμη και να βοηθηθούν τα θύματα. 

Με αφορμή την τραγωδία αυτή, εμπνεύστηκαν άνθρωποι της τέχνης, σε όλο τον κόσμο, μεταξύ αυτών και ο Βίκτωρ Ουγκό με το ποίημα του «Το Ελληνόπαιδο».

Ο μεγάλος Γάλλος ζωγράφος Ευγένιος Ντελακρουά που γεννήθηκε κοντά στο Παρίσι δημιουργούσε πίνακες  παρουσιάζουν σκηνές ιστορικών γεγονότων από την Ελληνική και τη Γαλλική επανάσταση. Ήταν από τους πρώτους ζωγράφους που μέσα από τα έργα του βοήθησε πολύ στην ανάπτυξη του ιμπρεσιονισμού καλλιεργώντας μια ατμόσφαιρα αγωνίας και φρίκης. Από τους πολλούς πίνακες του αυτός που ξεχωρίζει περισσότερο για μας τους Ελληνες είναι  "Η Σφαγή της Χίου" που βρίσκεται σήμερα στο μουσείο του Λούβρου.